sunderland + hadrianus

dit weekend geen lange trip, maar twee uitstapjes. Ter ere van design event 08 was er een gratis stadsrondleiding in sunderland die de regeneratie van het stadscentrum en de bescherming van de monumenten onder de loep nam. erop af dus!
De trip was interessant maar onder de indruk waren we niet echt, zie hier hun eigenaardige idee van hoe monumenten te behandelen: (dit zijn dus allemaal listed buildings)
ofte we schrappen de ganse onderste verdiepingen en beschermen enkel de rest. Voor de rest was het eigenlijk net iets te koud om heel de namiddag in een stad rond te dolen; zeker voor de fransen onder ons.

zaterdag 19.00: BBC North, 200 marathonlopers zitten vast in de lake district door het hondenweer. evacuatie per helikopter is zelfs niet mogelijk en overal zijn er overstromingen.

zondagochtend 08.00: fellwalking society verzamelt voor een trip in lake district, zo ook ik.

of toch niet. gelukkig waren ze zo slim om een plan b te hebben, namelijk hadrians wall. Helemaal niet ver, en beter weer!
Een dag die mooi begint, en uitspraken als 'goh, nu heb ik echt wel te veel kleren bij' uitlokt. O zo voorbarig in noord engeland. Het fenomeen showers nemen ze hier nogal letterlijk, van smorgens tot savons werden we ondergedompeld in een ritme van 5 minuten regen, een kwartier om op te drogen tot de volgende vlaag..

Ook heeft deze trip me duidelijk gemaakt dat hadrianus ne clevere vent was. Verder gaan had echt geen zin; veel valt er niet te zoeken, en waarom zou je, als je Rome bezit?

Glencoe

Schotland. een weekendje weg, en voor het eerst niet heel de tijd omringd door internationale studenten, maar door een stel onbekende britten, geen probleem als je weet hoe ik erop uit was om de highlands (terug) te mogen verkennen.
rain, snow and freezing above 900 metres, wind 60 mph. met dit weerbericht gingen we zaterdag met een groep voor drie toppen. beneden was het zicht geweldig, de geel-oranje-rosse herfstkleuren zijn denderend! een hoop klimwerk later was het een pak minder. wolken, regen, en kou. nog hoger: niets zien, sneeuw en snoeiharde wind. hier het prachtige zicht vanop de eerste top.



Een foto van de tweede top heb ik niet, je zou er evenveel op zien als op de eerste top. Op onze weg van de tweede naar de derde was het weer echt verschrikkelijk, we moesten over een 'berg'kam wandelen met windrukken boven de 100 km/u in de zij, het was vasthouden aan rotsen of weggeblazen worden! dus het plan voor de derde top werd afgeblazen. Maar toen klaarde het plots op;

dus toch naar de derde met een schoon zicht op de eerste twee en de valei!














Terug beneden was alles weer schoner en warmer. Een mens vraagt zich af waarom hij nog naar boven gaat. maar dan heb je geen verhaal. (zoals onze groep die assisteert bij het evacueren van een man met een gebroken voet met de helikopter nadat hij van een rots sprong. dwaas.)
s'avons uiteraard de plaatselijke pub verkent waar het bier en de whisky rijkelijk vloeiden (maar niet door mijn keelgaat. ik blijf een woosie). In combinatie met een liveoptreden geeft dat jolijke taferelen (zoals een vijftigjarige, dronken, bhloze dame die meermaals flasht).

http://video.google.nl/videoplay?docid=-5899519745672416242

Zondag was het weer nog veel slechter, dus werd er geen top beklommen, wel werd het deel van de WHW met de devil's staircase gedaan (al is dit niet zo devil.). Samen met beck/becky/rebecca heb ik dit deel al fellrunnend gedaan. she's hardcore. daarna de pub in kingshouse (dit zou bij sommigen een belletje moeten doen rinkelen) bezocht (ditmaal geen oude, zatte dames zingend in de regen, overstromende kampplaats of uren wachten op een betaalde lift)

conlusie van het weekend: ik ben een groot fan van de highlands in de herfst. no midges, snow and beautiful colors. what else do you want?

Als afsluiter werd er nog gestopt in Edinburgh, dus dan heb ik dat ook ineens gezien!

het normale leven.?

weer een week voorbij.
het normale leven zou nu bezig moeten zijn (les gaan, wat studeren, af en toe iets drinken, slapen...), maar aangezien ik hier maar twee! vakken mag volgen van de kul heb ik voorlopig massa's vrije tijd (het punt is wel, ik moet ook twee vakken op mezelf studeren, en er ligt ook ergens een thesis te wachten)!
het leven van de eerste weken wordt dus gewoon voort gezet: ik blijf hier elke dag nieuwe, en zowaar ook interessante mensen ontmoeten, en ik vrees ervoor dat dat zo vier maand aan een stuk zal blijven, 4 maand is net genoeg om hier alles wat te ontdekken en te doen waar je zin in hebt en gezien moet hebben..maar te kort om al die mensen die je daar bij leert kennen ook tot vriend te maken. (wel is er reeds een soort thuisgevoel, als ik ga winkelen of sporten, elke keer kom ik wel bekende mensen tegen op straat, en zo klein is newcastle ook weer niet..)

dus maar wat zelfexploratie.

in een eerder bericht heb ik afgegeven op het shoppingcenter, de eerlijk gebiedt me te zeggen dat ik er elke week meermaals binnenstap, dit met een reden, namelijk rotsklimmen. deze week ook de eerste keer naar de klimmuur in sunderland geweest, en dat zou een van de grootste van europa zijn! allemaal heel plezant, maar eigenlijk ben ik vooral aan het wachten op volgend weekend: eindelijk de eerste trip (naar glencoe, in schotland (vlakbij west highland way)). tijd om de trondheimkater volledig door te spoelen, en ook hier de natuur in te duiken; foto's hiervan volgend dus ook zeker! overmorgen is er eerst nog een andere sport die al heel lang op het verlanglijstje stond: oriëntatielopen. erasmus is maw ideaal voor nieuwe hobby's.

dan ook nog enkele foto's van men stek. heel fijn, nog steeds een toffe pakistaan, groot bed, foto's van het thuisfront (al heb ik geen tijd voor heimwee, maar vergeten zijt ge ook niet!) en een koddig varkentje.

the Toon

ik weet niet of er een limiet op staat, maar nu ik hier bijna 20 dagen vertoef, denk ik dat de tijd rijp is om jullie vertrouwd te maken met newcastle, ofte the Toon. Eerst en vooral is het een stad met vele gezichten en een heel internationaal karakter. Deels ligt die indruk natuurlijk aan het feit dat ik constant tussen internationale studenten zit, maar als we bv een middagje gaan sjotten, en we trekken de deur uit met een stuk of vijf, zijn we een kwartier later met 20 aan het sjotten, waaronder zeker 10 verschillende nationaliteiten...

Een ander voorbeeld van de vele gezichten vind je ook in de opbouw terug, typisch engels, wijken met honderden woningen hetzelfde, zonder ook maar een winkel, cultureel centrum of wat dan ook. diversiteit nihil, en dit zorgt de ene keer voor chique wijken en de andere keer voor verloederde wijken.

Het stadcentrum zelf staat dan weer bol van de commerce. Je vindt hier echt het ene shoppingcenter naast het andere, en je kan gerust een kilometer overdekt inkopen (een paradijs voor sommigen, een schijnoord voor mij). Het shoppingehalte van de stad heeft ook zijn goede kanten, de bus is heer en meester in de stad en er zijn heel veel autovrije zones! Daarnaast zijn er ook heel wat chique gebouwen uit vervlogen tijden, en vormt the monument het centrale afspreekpunt in de stad.

De quayside. Je zou het niet zeggen maar Newcastle ligt aan een rivier. Je kan hier gerust een week leven zonder ook maar iets van de rivier te zien, de relatie tussen stad en rivier is dan ook problematisch. Dit ligt oa aan het gebruik vroeger (veel industrie langs de rivier) en aan de geografie (the Toon ligt op een stevige heuvel). De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat men er aan het werken is, elk masterplan van de ontwerpoefeningen hier staat precies in het teken van het herschrijven van de rivierkant. In realiteit vormen vooral de nieuwe, kantelbare voetgangersbrug (toch wel een pareltje), the sage en the baltic (het museum voor hedendaagse kunst) een aanzet tot hergebruik. Als je hier als toerist komt, zal je zeggen, o schoon!, maar als bewoner heb je daar dus eigenlijk niet echt iets te zoeken (op de markt in het weekend na).

Opmerkelijk is ook hoe st-james park de stad overheerst, van overal is het stadion zichtbaar, en op monaco na, ken ik geen enkele stad waar het stadion zo in centrum is gelegen. Voetbal staat hier dus letterlijk en figuurlijk centraal!

Een stadspark heeft newcastle niet echt, maar aangezien de stad zo compact is, zijn al de omliggende park zo dichtbij dat dat niet meteen een probleem vormt. Voor de urbanisten onder ons: een voorbeeld van hoe eenvoudig landschapsarchitectuur kan zijn: een stadspark is hier gewoon een immense grasvlakte met een stel koeien op!

oja, als afsluiter het antwoord op de quizvraag. jullie hebben dus absoluut geen vertrouwen in mij? (slechts 1 iemand denkt dat ik eerst was), en dan moet ik jullie nog gelijk geven ook...

het antwoord zie je hieronder; enkel een lithouwer was me voor, en het finse, vrouwelijke racebloed kon ik al een geluk nog net achter me houden) 5 mensen hadden het correct!