edinburgh + walker area

afgelopen weekend een uitstap naar edinburgh; niet met fellwalking of met mountaineering, maar hoogstaand bezoek.140 mijl, en slechts een autoweg van elkaar gescheiden leek me het een makkie om van nc nr ed te liften. annelies zou pas om 3 aankomen en ik vertrok voor de negenen in de ochtend. niet dus, ga nooit liften wanneer je ergens op een bepaald moment moet zijn. om 17.30u, ofte bijna negen uur, enkele korte liften, 1 lange, poolse lift, een hoop hagel en sneeuw, verkleumde voeten, en 10 pond rijker later was ik eindelijk in ed.

de rest van het weekend was zeer plezant, een goede couchsurfplek, mooi (lees droog maar koud) weer, gezellige stad met posh-bebouwing, tal gratis en goede musea, en tal niet gratis maar ook goede pubs!

voor de terugweg werd wijselijk besloten de trein te nemen.

eerder in de week ben ik ook naar walker area, casestudy voor mijn thesis, geweest. en dat met ideaal fotoweer!

snowdonia

even geleden, en dit met verschillende redenen: groepswerkjes, thesisleeswerk, geen weekendtrip en een tijdelijk kapotte camera.

Dit weekend er dan nog maar eens op uitgetrokken: snowdonia, ofte het hoogste punt van wales. Een ander land en een andere taal, maar gelijkaardige bergen. Om dit te beseffen moest er echter meer verzonnen dan geklommen worden. It is more a club of imagination


Niettemin een geslaagd weekend met een top, een bergloop, een pub en gezellig gekampeer. Een traditie die voort gezet wordt en smaakt naar meer..in twee weken staat ook de hoogste top van engeland (na ben nevis in schotland en snowdonia in wales) op het programma, maar die ga ik jammer genoeg laten schieten wegens werkentijd!

Verder gaat het zen gewone gangetje, al begin ik toch bepaalde dingen te missen. Een van deze heeft twee wielen, een stel pedalen en werd verzonnen door pierre lallement. Sinds ik weet waarvoor het dient, heb ik het in men hele leven nog nooit zolang niet gebruikt! Ondanks ik in het centrum woon en alles echt dichtbij is begint dat toch tegen te steken en blijkt dat ontbrekende toch het ideale vervoersmiddel te zijn..zodoende wordt de helft hier al lopend afgelegd, kwestie van geen tijd te spenderen aan.

Mijn leven hier wordt grotendeels bepaald door 4 beslissingen; keuze van mijn accomodatie, mijn vervoeging van fellwalking en mountaineering society en de keuze van walker area als casestudie voor men thesis. Van de eerste drie kan ik alvast zeggen dat ik geenszins spijt heb en ze zeer de moeite zijn. Wat mijn belangrijkste keuze betreft, dat zal ik pas op het eind van het jaar kunnen zeggen...maar voorlopig info en interessant genoeg!

lake district

een nieuwe week, een nieuwe trip. ditmaal met de mountaineering society, dus wederom 25 nieuwe gezichten. lake district ligt ter hoogte van newcastle, maar dan aan de westkust, is zowat het kleine broertje van de highlands en staat bekend om zen vele regen.

maar niet dit weekend, het weer was heel het weekend schitterend! (lees: droog, maar een pak koud) na anderhalve maand indoor klimmen dacht ik dat het tijd was om de buitenwereld eens te verkennen. na tien meter stijgen was het echter al zoveer.
de rots was spiegelglad en grip was onbestaande, meneer viel.
maar zoals elke beginner leidde ik niet en hangt er ergens een touw om uw leven te redden. een bezeerde knie en een stevig bloedend hand was de enige schade. of vergeet ik dan even de moed die ergens in men schoenen zat en de plotse duizeligheid van de schok? de klim werd echter droger en droger, en zo ook plezanter en makkelijker; het enige minpunt is het lange wachten tussen het klimmen door..
szaterdags dus het echte klimmen ontdekt: spannend, gevaarlijk, saai, koud, schoon,..

savons geen koude tent, maar zowaar een koude hut! wel meer sfeer dan kamperen en zoals in elke vereniging ook hier 'spellekes', weliswaar in de sfeer: een balk, een stel harnassen en twee uit de kluiten gewassen broers die elkanders sok proberen te ontfutselen. http://video.google.nl/videoplay?docid=-751114487435140853&hl=nl

de tweede dag was nog beter; geen kou, geen valpartij en enkel genieten. kwestie van me te integreren heb ik ineens een bijdrage geleverd aan de charity calendar (lees naakt de rotsen opklauteren, weliswaar voorlopig geen foto's beschikbaar van mijn schrale lijf tussen dat van die beiren.)
zoals elk goed weekend afgesloten met fish and chips

voor de ongeruste zielen onder jullie (en die zijn er blijkbaar) met november in de deur ben ik tot het besef gekomen dat ik hier ook moeten werken! de keuze was dan ook of snoeien in feestjes of in trips. het bovenstaande maakt duidelijk welke keuze voor mij primeert! men thesis is op de goede, weliswaar nog heel kleine weg, als casestudy heb ik hoogstwaarschijnlijk walker area, een achtergestelde wijk hier, had al een gesprek met een planner van de stad en komende week een tweede. er zijn echter geen hoogstaande technologische, duurzame ingrepen, dus mijn thesis zal eerder richting sociale duurzaamheid verschuiven. (dingen als werkloosheid, slechte scholing, leegloop ea tegengaan doormiddel van een doordacht masterplan. en ik die naga of het wel doordacht is.)

morgen ook men eerste couchsurfer over de vloer! newcastle is goed voor 'eersten'.